Afgelopen weekeinde heb ik me tijdens het volgen van de matchen – minder toevallig – opgesteld tussen de verschillende groepen supporters/sters. Er waren veel matchen te zien, ook eentje op Grote Heide, en zonder uitzondering waren het allemaal mooie matchen om naar te kijken. De meesten ploegen van ons wisten te winnen, soms met een groot verschil, soms met het minste verschil, maar hoe dan ook, ook bij de enkele ‘verliezer’, overal was de sfeer goed, op én naast het veld.

Ook bij de supportersgroepen was het - bijna altijd - gewoon erg leuk om daar bij te staan: geen gemopper, geen betweterij, vooral positieve aanmoedigingen naar de spelers en begeleiders. Dat deed me goed, zo hoort het.

Voetbal is een teamsport, een teamsport doe je samen, omdat je met meer spelers bent heb je een organisatie nodig en in een team hebben spelers verantwoordelijkheid naar elkaar. Dat alles is veel en dat moet geleerd worden.

Spelers hebben de verantwoordelijkheid om zich maximaal in te zetten. Een team is meer dan alleen een aantal spelers: je hebt een trainer, je hebt afgevaardigde(n) en je hebt ouders/supporters. Als dat ‘drieluik’ goed op elkaar is afgestemd, dan heb je een prima klimaat om je doelen te bereiken: veel plezier in een goed pedagogisch verantwoord opleidingsklimaat, waardoor spelers beter leren voetballen. Dat zal bij de ene speler beter en gemakkelijker gaan (heeft meer talent) dan bij een andere speler; maar het uitgangspunt verandert niet.

In zo’n voetbalklimaat is het fijn toeven: voor spelers die zich heerlijk op hun eigen niveau kunnen uitleven, ontwikkelen en plezier hebben; voor een trainer die dankzij zijn inspanningen vooruitgang bij spelers ziet; bij ouders/supporters die zien dat hun pupil steeds beter gaat voetballen. Zij ook hier dat de ene speler/ster sneller, meer stappen vooruit zet dan een andere speler.

Maar daar is helemaal ‘niks mis mee’! Dat mag, dat is normaal. Ontwikkelingen lopen niet allemaal langs hetzelfde tijdpad!

Neen, we moeten eerlijk blijven; de ene speler is verder, heeft meer talent dan een andere. Dat geldt ook voor trainers en ouders/supporters. Maar daarom gelden er voor zo’n speler geen andere regels, blijft hij/zij in een team spelen en blijft hij/zij daar zijn verantwoordelijkheid houden.

Die verantwoordelijkheid op een positieve manier opnemen, wens ik ons allen toe.

Maar in ieder geval was het erg leuk te zien dat enkele ouders even meehielpen om de goals op hun plaatsen terug te zetten, dat ouders al weer voor cake, gebak, een broodje hadden gezorgd en dat ze samen onder het genot van een lekker glaasje fris -of zo-, nababbelden over de match.

Ook iedereen van dat team dat niet gewonnen had, had zich toch prima geamuseerd, de spelers zélf in ieder geval wel! Én veel geleerd!

Bedankt hier voor.    Jack Karsmakers